Depresja poporodowa - jak wpływa na mamę i dziecko?

Jeśli stan obniżonego nastroju i smutku po porodzie się przedłuża – może oznaczać depresję poporodową.

Depresyjne mamy mogą nie radzić sobie z frustracją, jaką generuje codzienna odpowiedzialność za dziecko, opieka nad nim czy intensywność relacji jakiej potrzebuje dziecko. Mogą szybciej irytować się na dziecko i czuć przytłoczone kontaktem z nim i jego emocjami. Gubią się w nadmiarze sygnałów alarmowych, jakie odbierają, trudno im je uporządkować, balansują pomiędzy „nadmiernym” chronieniem, a pomijaniem istotnych sygnałów wymagających interwencji i pomocy.

Niepokojące sygnały, które mogą oznaczać rozwijającą się depresję:

jesteś poddenerwowana i smutna przez większość dnia, nie cieszy Cię nic co wcześniej dawało radość
masz poczucie, że jesteś złą matką i nie radzisz sobie z opieką nad dzieckiem
trudno jest Ci podjąć najprostsze decyzje np. jak ubrać dziecko, czy wyjść na spacer itp.
boisz się sama zostać w domu lub obawiasz się, że ktoś Cię źle oceni w roli mamy
codziennie nie masz siły wstać z łóżka, ubrać się
czujesz się cały czas zmęczona i osłabiona

Depresja poporodowa ma bardzo duży wpływ również na dzieci Przekłada się to u nich na częste problemy ze snem, zwiększenie natężenia negatywnych odczuć, problem z regulacją emocji.

Zwłaszcza ten ostatni punkt jest kluczowy- niemowlę, małe dziecko NIE REGULUJE SAMO swoich emocji. Robi to opiekun dziecka, osoba dorosła, która w pierwszej kolejności umie regulować własne emocje i pomaga w tym małemu dziecku.

DLATEGO BARDZO WAŻNE JEST, ABY ZAMIAST PRZYJMOWAĆ POSTAWĘ „POŻYJEMY, ZOBACZYMY”, POMAGAĆ MAMIE I DZIECKU DWUTOROWO- JEDNOCZEŚNIE.
Mamie potrzebna jest pomoc poprzez udział w psychoterapii (czasem konieczne jest też wsparcie farmakologiczne- prowadzone przez lekarza psychiatrę tak, aby nie szkodziło karmieniu piersią).
W tym czasie dziecko potrzebuje być w częstym, bliskim kontakcie z opiekunem, który dobrze radzi sobie ze swoimi emocjami, rozpoznaje i odpowiada na potrzeby emocjonalne dziecka.